Aborcja w systemie rodzinnym🔊

Pamięci I.,M.,M.,T.,B.,N.,K.,M.,P.,M.,K., oraz wszystkich nienarodzonych dzieci w naszych systemach rodzinnych.
Jeśli abortowałaś dziecko, dzieci, lub wiesz, że w twojej rodzinie takie sytuacje miały lub mogły mieć miejsce ten tekst jest dla ciebie. Jeśli jesteś w ciąży i rozmyślasz o aborcji, przeczytaj. Jeśli uprawiasz seks - kto nie uprawia! - i zabezpieczasz się spiralą lub używałaś tabletek wczesnoporonnych, przeczytaj. Post pokazuje temat aborcji jedynie w ujęciu ustawień systemowych, nie odnosi się do moralności, do żadnych przekonań religijnych, ani światopoglądowych. Nie ocenia! Brak oceny jest wszak fundamentem ustawień systemowych. Przedstawiam przykłady terapeutycznych działań w przypadku dokonanych aborcji.

Aborcja ma wpływ na matkę, ojca, ich więź, ale też na ich najczęściej po aborcji, rzadziej przed aborcją narodzone dzieci. Pary po dokonaniu aborcji bardzo często się rozstają.
Jeśli w rodzinie przez pokolenia było wiele aborcji, system rodzinny będzie zgodnie z obowiązującymi w nim porządkami i sumieniem dążył do zobaczenia, uznania i przyłączenia wszystkich wykluczonych przez aborcję dzieci. Jeśli nie sprostają temu rodzice abortowanych dzieci, ciężar bólu i żalu przejmą ich dzieci, lub wnuki.
Jak będzie się to objawiać w rodzinie? Często chorobą lub śmiercią, która jest koniecznością podążania za wykluczonymi. Aborcja jest przez system rodzinny traktowana jak morderstwo w obrębie rodu, dlatego siła konsekwencji jest tak duża i przechodzi na kolejne pokolenia. Kiedy rodzice podejmują decyzję o aborcji dziecka, dla systemu rodzinnego jest obojętne jakie były rzeczywiste, realne przesłanki takiego wyboru, system czyta tylko jeden komunikat: My rodzice mamy prawo do życia, dziecko nie. Rodzice tym samym burzą podstawowy porządek systemu, ustawiając się niejako ponad nim. Nawet jeśli na poziomie społecznym, światopoglądowym traktują swój wybór jako oczywistość i konieczność, głęboko na poziomie duszy cierpią, mają poczucie winy i tęsknią za abortowanym dzieckiem. Kobieta, która posiadała kilkoro nienarodzonych dzieci, w tym również te abortowane, miała odczucie w swym życiu, iż nie daje rady, że jest bardzo zmęczona jakby opiekowała się tłumem, a w rzeczywistości była mamą dwójki żyjących dzieci. Inna kobieta, również mama kilku abortowanych dzieci mówiła, że gdy tylko chce zrobić krok w swym życiu, czuje jak "coś " mocno ją trzyma. Przy tym wskazywała na ramiona i kark, a ciało przyjmowało pozycję osoby, która coś dźwiga. Po ustawieniach, pierwszym jej doznaniem po powrocie do domu było uczucie jakby w mieszkaniu zrobiło się pusto. U mam, które przyjęły swoje dziecko po aborcji, lub poronieniu w przestrzeni zawodowej zaczynał się wzmożony ruch, uwolnienie. Rodzice doświadczają obecności abortowanych dzieci nawet jeśli świadomie nie przeżywają psychologicznych konsekwencji aborcji. Para miała za sobą kilka aborcji, ich związek się rozpadł, niezależnie od siebie w odstępie kilku lat śnili podobny sen, w ich śnie pojawiały się jakieś dzieci, które w pierwszym momencie zdawały się być ich dziećmi żyjącymi, ale jednocześnie nimi nie były, obydwoje czuli lęk przed tymi ich-nie ich dziećmi. Dzieci abortowane z ich snów, bo nimi zapewne były, wchodziły w podobną dynamikę ruchu przybliżaly się i oddalały, a nawet padło określenie, że jakby bawiły się w chowanego. Podobną relację matki abortowanego dziecka cytuje D. Janus:
" Stałam w metrze, gdy w pewnym momencie wydawało mi się, że widzę moje nienarodzone dziecko, bawiące się między innymi w chowanego" ( Ustawienia Systemowe Berta Hellingera...,str.146)
Wydarzenie aborcji jest tak trudne dla matki, pomimo, że sama podjęła taką decyzję, że bywa ono głęboko zakopane i usunięte z przestrzeni świadomości.
Dokładnie takie zjawisko miało miejsce u kobiety, która przyszła na ustawienia z zupełnie innym tematem, dopiero po dwóch dniach warsztatowych, nagle,"przypomniała" sobie, że jest mamą kilku abortowanych dzieci, posiadała ona również dzieci poronione, w trakcie ustawienia, które obejmowało wszystkie dzieci nienarodzone, miała problem z przypomnieniem sobie ilości i okoliczności aborcji. Jej ustawienie było pierwszym krokiem na drodze wzięcia odpowiedzialności za aborcję i przyjęcia dzieci do serca z miłością. Proces ten trwał ok. dwóch lat. Na ustawieniu skontaktowała się z prawdą o swoich działaniach, mogła też spojrzeć na swoje dzieci, ale emocjonalnie była jeszcze zablokowana. Po pierwszych odczuciach ulgi i radości, pojawił się wstyd, lęk przed konsekwencjami czynów, potem rozpoczął się żal i nieukojona tęsknota, następnie przyszedł głęboki ból i w końcu miłość, która pozwoliła z powrotem połączyć się z dziećmi. Etapom emocjonalnym i duchowym towarzyszą działania terapeutyczne. I tak mamy nadają swoim dzieciom abortowanym imiona, zazwyczaj doskonale czują czy to był chłopiec czy dziewczynka. Czasem kupują maskotke, która symbolizuje abortowane dziecko i zakopują ją w jakimś pięknym miejscu, tworząc w ten sposób grób swojego dziecka. W domu palą każdego dnia przez jakiś czas świeczkę, mówią swoim żyjącym dzieciom o abortowanym rodzeństwie, uwzględniając zależność pomiędzy wiekiem dzieci, a sposobem przekazania informacji. Często żyjące rodzeństwo reaguje uczuciem ulgi, ponieważ czuło podświadomie, że wcale nie jest pierwszym, ale np. drugim lub trzecim dzieckiem. W kręgach " ustawiaczy" pojawia się twierdzenie, że pluszaki, które dzieci tak cierpliwie układają w swoich łóżeczkach przed snem, symbolizują nienarodzone lub wcześnie zmarłe dzieci w rodzinach ich pochodzenia. Podobnie tzw. wymyśleni przyjaciele u dzieci mogą reprezentować ich abortowane rodzeństwo.

Młodą dziewczynę wybudzało co noc zdarzenie, na granicy jawy i snu, czuła obecność "kogoś" kto ją zaczepial, ustawienie pokazało, iż był to abortowany chłopiec, ona sama nie dokonała w swoim obecnym życiu aborcji, więc chłopiec zapewne pochodził z systemu rodzinnego, dziewczyna kupiła intuicyjnie drewnianego konika, zabawkę, czasem w ciągu dnia brała go do ręki i się nim bawiła myśląc o chłopcu...
W Japonii dzieci nienarodzonego mają swojego boskiego opiekuna jest nim Jizo,
A jego posążki ubierane są w dziecięce części garderoby. Takie figurki można zamówić nawet! w internecie.

Innym pięknym sposobem na przywrócenie miejsca i pamięci w systemie dzieciom nienarodzonym jest stworzenie kolażu fotograficznego takiego jak ten poniżej.

Ważne by tworząc taki kolaż nie działać pospiesznie, niech każdy jego etap będzie okazją do przeżycia emocji związanych z nienarodzonymi dziećmi. Najpierw intuicyjnie można poszukać tła, w które zostanie wkomponowana postać dziecka, może to być pomieszczenie, ale też ogród, park, plaża. Szukając fotografii dziecka, które będzie reprezentowało dziecko abortowane lub poronione warto zdać się na informacje, płynące z przestrzeni serca. Poszczególne elementy kolażu można wyciąć z gazet lub zrobić programem graficznym na komputerze, techniczna strona jest dowolna liczy się proces, który będzie się toczył na poziomie emocji i duszy. Głębia przeżyć i poruszenie może być tak duże, iż warto sobie zapewnić odrobinę intymności i nieograniczony czas.
Tak wykonany kolaż może już w ramce stanąć obok zdjęć żyjących dzieci, lub pośród zdjęć zmarłych bliskich. Ważne też, aby na codzień z myślenia o sobie jako o rodzicu jednego dziecka ( tego żyjącego ) postrzegać siebie jako rodzica dwójki, trójki itd. czyli wliczać również dzieci nienarodzone. Bardzo pięknym misterium połączenia mamy z martwymi dziećmi jest postępowanie opisane w poście "Poronienie". Można je wykonać samemu, jeśli czujemy się na siłach by skontaktować się z najgłębszymi emocjami lub zrobić to na sesji indywidualnej z terapeutą. W internecie są filmy pokazujące przebieg aborcji dla abortowanego dziecka. Sądzę, iż na określonym etapie wychodzenia z obezwładniającego poczucia winy i przechodzenia w etap przyjęcia pełnej odpowiedzialności za swoje działanie, takim jakie ono było, należy taki film zobaczyć. I nie ma to nic wspólnego z masochistycznym znęcaniem się nad sobą lecz stanięciem w głębokiej prawdzie wobec siebie i abortowanych dzieci. Z tego zawsze płynie siła, przyjęcie winy i jej konsekwencji jest dla winnego źródłem siły i uwolnienia. Z poziomu ludzkiego nie można przeżyć życia bez winy.
Właściwym miejscem do spotkania się z dziećmi nienarodzonymi są ustawienia systemowe. Reprezentanci dzieci abortowanych zachowują się na początku bardzo różnie: boją się reprezentantów swoich rodziców, nie chcą na nich patrzeć, reagują złością i niechęcią, płaczą, podkurczają nogi, jakby nie chcieli zostać pochwyceni. Czasem wręcz uciekają poza obszar pola ustawieniowego. Należy podążać za tym czego potrzebuje dziecko abortowane na dany moment. Jeśli potrzebuje oddalić się od rodzica, pomimo ogromnej chęci i tęsknoty rodzic musi pozwolić na ten ruch oddalenia, bo jego kolejną sekwencją jest powrót dziecka i możliwość spotkania i pojednania z rodzicami, którzy je abortowali. Dziewczynka w lewym, górnym rogu kolażu stoi poza grupą innych dzieci, odwrócona plecami, jej mama uszanowała sytuację, która pokazała się na ustawieniu, gdy reprezentantka abortowanej dziewczynki uciekła daleko od matki i odwróciła się do niej plecami.
Bywa, że po aborcji kobieta choć nie ma przeciwwskazań medycznych nie może ponownie zajść w ciążę, a na ustawieniu pokazuje się np. zależność pomiędzy reprezentantem jej potencjalnego dziecka, a reprezentantem dziecka abortowanego. To, które się jeszcze nie poczęło czuje lęk przed mamą mogącą zabić.
W jednym z systemów rodzinnych w generacji babci miało miejsce wiele aborcji, jedyne żyjące dziecko babci wykazywało tendencje autodestrukcyjne, które zakończyły się jego śmiercią. Wnuczka babci abortowała podobną ilość dzieci, natomiast jej prawnuk podobnie jak jej syn, w kolejnym pokoleniu wykazywał skłonności autodestrukcyjne. W tym systemie na skutek aborcji, w lini żeńskiej pojawiła się dynamika: "Ja taka sama jak ty." Natomiast w lini męskiej odradzała się dynamika "Ja za ciebie." gdy matki, nie chciały zwrócić się do swoich abortowanych dzieci i uznać ich miejsca w systemie rodzinnym.
W ostatnich latach ustawienia pokazały również inną zależność, otóż w systemie rodzinnym osób, które w celu antykoncepcji używały spirali, pojawiały się duże ilości nienarodzonych dzieci. Podobnie było w rodzinach, w których miało miejsce zapłodnienie in vitro. Zachowywały się one nieco inaczej niż dzieci abortowane, niemniej nie można było zaprzeczyć ich obecności w systemie rodzinnym. Bez względu na określenia religijne, filozoficzne, biologiczne, w którym momencie zaczyna się życie trzeba wziąć pod uwagę, iż ustawienia systemowe jako metoda fenomenologiczna bazują na tym co się dzieje i co widać w trakcie ustawień i tylko tą wiedzą się posługują.
Zwycięstwo miłości do dzieci nienarodzonych nad brakiem odwagi i odpowiedzialności w patrzeniu na bolesne tematy w rodzie skutkuje ogromną
zmianą, która jest źródłem siły dla rodzica i ulgą dla abortowanego dziecka.
Dostaje ono miłość i miejsce w rodzinie, nikt ( np.jego żyjące rodzeństwo ) nie musi o nim przypominać, bądź za nim podążać w śmierć. Następuje uporządkowanie i uwolnienie systemu od przypominania o wydarzeniu przez osoby nie biorące w nim udziału, a także zatrzymuje się ruch wyrównania poprzez śmierć lub chorobę innych osób w rodzinie.
Epilog
Pojawiły się uwagi i pytania do tekstu " Aborcja w systemie rodzinnym"
Niezwłocznie na nie odpowiadam.

- Czy zamieszczenie kolażu dzieci nienarodzonych nie jest przekroczeniem
granicy prywatności klienta?

Odp. Kolaż zamieszczony w tekście jest przykładem i nie został wykonany przez żadną z osób, z którymi pracowałam.

- Czy używanie zabawek i "wyklejanek" w temacie aborcji nie jest trywializowaniem i brakiem szacunku wobec jej powagi?

Odp. Nie, ponieważ by zaistniało głębokie przeżycie na poziomie emocji i duszy, pomocne są elementy wprowadzające, które krok po kroku zbliżają do bólu i odpowiedzialności związanej z aborcja. To ciało było w ciąży i tej ciąży nie dokończyło narodzinami dziecka. Ono również potrzebuje brać udział w uwolnieniu do miłości wobec dziecka abortowanego. Potrzebuje realnie i fizycznie poczuć je i upamiętnić jego istnienie. Ponadto zbyt szybkie i gwałtowne zbliżenie się do trudnych emocji związanych z aborcją może zadziałać hamująco na rodzica, który przestraszy się czucia i wycofa gleboko do siebie uniemożliwiając sobie i abortowanemu dziecku pojednanie.

- Czy ból z powodu dokonanej aborcji kiedyś mija?

Nie, podobnie jak po stracie dziecka narodzonego, ból nigdy nie mija, ale można nauczyć się z nim żyć, w miłości i pełnej odpowiedzialności za swoje działanie.

Wersja Głosowa
https://m.youtube.com/watch?v=cNr6vcv1OLk

Fot. Mizuko-Kuyo

Ku pojednaniu

wtorek, 9 kwietnia 2019

Aborcja w systemie rodzinnym🔊

O mnie

Kontakt

Popularne wpisy

Wyszukaj

Archiwum

Ostatnie komentarze

Ku pojednaniu

wtorek, 9 kwietnia 2019

Aborcja w systemie rodzinnym🔊

Socialize Us

O mnie

Kontakt

Popularne wpisy

Wyszukaj

Archiwum

Ostatnie komentarze